Παρασκευή 15 Νοεμβρίου 2013

Τριτοβάθμια Εκπαίδευση και Φοιτητές με αναπηρίες


Φοιτητές με αναπηρίες

Εδώ φιλοξενούμε κείμενα φοιτητών και απόφοιτων με αναπηρίες. Μας μιλούν για την απόφασή τους να σπουδάσουν και για τις σπουδές τους στο πανεπιστήμιο.
Ο Αινείας είναι τυφλός και σπουδάζει στο τμήμα πληροφορικής του Πανεπιστημίου Αθηνών.

“…Η απόφαση μου να σπουδάσω πληροφορική ήρθε ως αποτέλεσμα της αγάπης που είχα στα μαθηματικά και γενικά στις ηλεκτρονικές συσκευές. Αρχικά είχα αποφασίσει να γίνω μαθηματικός αλλά στην πορεία θεώρησα σωστότερο να ασχοληθώ με τους υπολογιστές επειδή πίστευα πώς θα ήταν ποιο εύκολη για μένα η σχολή.
Έκανα χρήση της νομοθεσίας που υπάρχει για τα άτομα με ειδικές ανάγκες δυστυχώς. Ποτέ δεν συμφωνούσα με αυτόν τον νόμο όμως στην Ελλάδα δεν υπάρχει ακόμη η υποδομή για να γίνει κάτι καλύτερο. Η αλήθεια είναι πως η σχολή δεν είναι εύκολη αλλά η βοήθεια που έχω από το τμήμα και σε εξοπλισμό αλλά και από πλευράς προσφοράς από συναδέλφους είναι εκπληκτική. Τώρα βρίσκομαι στο τρίτο έτος και η πορεία μου είναι ικανοποιητική.

Θα έλεγα σε άτομα με ανάλογες παθήσεις πως αξίζει να σπουδάσουν σε κάποιες πανεπιστημιακές σχολές επειδή έτσι όχι μόνο θα αποκτήσουν σοβαρές γνώσεις και ίσως θα βρούνε πιο εύκολα εργασία αλλά θα έχουν μια ανεπανάληπτη εμπειρία με άτομα της ίδιας ηλικίας. Η ζωή στο πανεπιστήμιο δεν είναι μόνο μαθήματα και εξισώσεις αλλά και φιλία, παρέες και διασκέδαση. Θεωρώ σημαντικό να αναφέρω πως είναι μια εμπειρία που μόνο σε τέτοιους χώρους θα συναντήσει κανείς. Συγκεκριμένα για το τμήμα πληροφορικής έχω να πω πως έχει ήδη μια παρά πολύ καλή υποδομή για την στήριξη ατόμων με ειδικές ανάγκες. Στην υποδομή αυτή που ανάφερα πιο πάνω ανήκει ένας ειδικός χώρος δηλαδή ένα γραφείο όπου υπάρχει ο ειδικός εξοπλισμός όπως θα έλεγε κανείς. Αυτός ο ειδικός εξοπλισμός περιλαμβάνει έναν κανονικότατο PC, τον οποίο χειριζόμαστε μαζί με έναν άλλον συνάδελφο και χρησιμοποιούμε σχεδόν όλα τα πακέτα που χρησιμοποιούν και οι αρτιμελείς συνάδελφοι μας. Η διαδικασία αυτή γίνεται με την βοήθεια ενός ειδικού πακέτου ομιλίας για Windows 95-98 που λέγετε Jaws. Το πακέτο αυτό μετατρέπει τους χειρισμούς μας σε ήχο διαβάζοντας την οθόνη. Επίσης σ’ αυτό τον χώρο ανήκει και ένας ειδικός εκτυπωτής ο οποίος μετατρέπει κείμενα από κανονική γραφή σε Braille . Θα έλεγα πώς αυτός ο ειδικός εκτυπωτής είναι πολύ σημαντικός επειδή η σχολή έχει αρκετά μαθηματικά τα οποία δεν είναι εύκολα να αντιμετωπιστούν μέσω αναπαραγωγής σε ήχο. Συνεπώς είναι απαραίτητο να ξέρει κανείς Braille. Ως τμήμα πληροφορικής, έχουμε την δυνατότητα αξιοποίησης της τεχνολογίας στο μεγαλύτερο βαθμό και θεωρώ πως μπορούμε να βοηθήσουμε και άλλους συναδέλφους τυφλούς ή με άλλες παθήσεις σε επίπεδο συμβουλών για την αξιοποίηση της τεχνολογίας αλλά και με την ίδια την εμπειρία μας.”



Ο Γιώργος είναι απόφοιτος του τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Αιγαίου. Τώρα εργάζεται σε ολοήμερο δημοτικό σχολείο της Ρόδου. Ο Γιώργος αντιμετωπίζει κινητικά προβλήματα.

Κατά τα πρώτα έτη των σπουδών του στο πανεπιστήμιο, ο Γιώργος ήταν ένας πάρα πολύ επιμελής φοιτητής, πολύ τακτικός στα μαθήματα. Βέβαια όπως όλοι οι φοιτητές τον πρώτο καιρό αντιμετώπισε ορισμένες δυσκολίες προσαρμογής στο νέο χώρο και γι’ αυτό θα ήθελε πολύ να υπήρχε στο πανεπιστήμιο ένα γραφείο στήριξης.

Περιγράφει τη σχέση του με τους συμφοιτητές του σαν πολύ καλή, όπως λεει ο ίδιος στην αρχή μια από τις μεγάλες ανασφάλειες που είχε ήταν για το κατά πόσο θα τον αποδέχονταν οι συμφοιτητές και οι συμφοιτήτριες του λόγω της ιδιαιτερότητας που έχει.

Ο Γιώργος δεν αντιμετώπισε μεγάλες δυσκολίες κατά την παρακολούθηση των μαθημάτων. Η σχέση του και η συνεργασία με τους καθηγητές ήταν πολύ καλή, τον στήριξαν εκεί που έπρεπε.

Στο τρίτο έτος έκανε την “επανάστασή” του, έζησε έντονα και μόνος μακριά από το οικογενειακό περιβάλλον κι αυτό το οφείλει κυρίως στο γεγονός ότι βρισκόταν σε ένα χώρο όπως το πανεπιστήμιο.

“Το πτυχίο του δεν είναι πτυχίο δασκάλου αλλά πτυχίο ζωής”, τονίζει.

Εργασία

Ο Γιώργος είναι ένα άτομο που έχει αποδεχτεί τη διαφορά που έχει από τους άλλους. “Το σημαντικό είναι να αποδέχεσαι εσύ τον εαυτό σου, έτσι σε αποδέχονται και οι άλλοι. Αποδεικνύεις σου γύρω σου ότι μπορείς άσχετα αν διαφέρεις”.

Ωστόσο, αν είχε ποτέ την ευκαιρία να δώσει ένα βιογραφικό σημείωμα σε μια ιδιωτική επιχείρηση, εκεί δεν θα ανέφερε το πρόβλημα του γιατί πιστεύει ότι ο εργοδότης θα τον απέρριπτε πριν ακόμα τον δει εξαιτίας της προκατάληψης που υπάρχει. Θα συζητούσε για την κινητική του δυσκολία κατά τη διάρκεια της συνέντευξης, ώστε να μπορεί να υποστηρίξει τον εαυτό του.

Στο επάγγελμα του δασκάλου που ασκεί ο Γιώργος τον βασικότερο ρόλο έχει η επικοινωνία με τους μαθητές. Θα έπρεπε λοιπόν οι μαθητές να αποδεχτούν το Γιώργο με την ιδιαιτερότητα που έχει. Αυτός ήταν ένας μεγάλος προβληματισμός που τον απασχόλησε τον πρώτο καιρό της δουλειάς του: πως θα τον έβλεπαν, αν θα τα κατάφερνε.

Όπως το περίμενε στην αρχή αντιμετώπισε κάποια προβλήματα επικοινωνίας με τους μαθητές του, “την πρώτη εβδομάδα τα παιδιά ήταν λίγο παγωμένα”, όταν περπατούσε στην αίθουσα τον κοίταζαν περίεργα, δεν πρόσεχαν τι έλεγε. Αυτά τα προβλήματα ξεπεράστηκαν όμως καθώς τα παιδιά γνώριζαν τον Γιώργο και ο Γιώργος τα παιδιά και έτσι δημιουργήθηκε μεταξύ τους μια ουσιαστική σχέση. Αυτό άλλωστε θεωρεί και το πιο σημαντικό προσόν του δασκάλου και το οποίο δεν διδάσκεται στο πανεπιστήμιο: την επαφή με τους μαθητές, το πόσο κοντά μπορείς να έρθεις μ’ αυτούς.

Δεν υπάρχουν σχόλια: